Maria Józefacka – Dziewczyna nie ludzie

Tematem powieści są losy dziewczyny, która w poszukiwaniu lepszego życia opuszcza rodzinną wieś i dom, sterroryzowany przez ojca alkoholika, i wyjeżdża najpierw do Włodawy, do ciotki, potem do Lublina. Wiśka, dziewczyna inteligentna, zdolna, ale zaniedbana, z trudem wrasta w obce środowisko, tak odmienne od jej dotychczasowego. Namówiona przez życzliwych ludzi kończy wieczorowo podstawówkę i pracuje początkowo jako służąca, potem podkuchenna w jednej z lubelskich restauracji. Obracając się w różnych środowiskach- od nowobogackich, przez inteligenckie i robotnicze, na przestępczym kończąc- poznaje ludzi i uczy się współżycia z nimi, ciągle w niezgodzie z sobą, z własnym charakterem. Dzięki życzliwości otoczenia znajduje przyjaciół, drugi dom, pomoc i oparcie. Optymizm innych, drobne sukcesy, wreszcie rodząca się miłość sprawiają, że i ona, chmurna, wiejska dziewczyna, nie wierząca w siebie, zaczyna jaśniej patrzeć na życie, staje się dojrzalsza, pewniej i realniej rysuje się przed nią przyszłość