Maria Krüger – Ucho, dynia, sto dwadzieścia pięć!

Jacek Kosmala chciał krzyczeć, że nie chce, że się nie zgadza, ale nie mógł. Jego okrągła i rumiana twarz wydłużyła się w psi pyszczek, nogi stawały się coraz krótsze, ręce skurczyły się w błyskawicznym tempie i stały się małymi, krzywymi łapkami. Całe ciało było teraz długie i pokryte żółtą sierścią. jednocześnie Jacek poczuł, że jest mu bardzo niewygodnie tak stać na dwóch nogach, i wobec tego stanął na czworakach. – Co się ze mną dzieje? – krzyknął zdumiony i przestraszony, ale zamiast krzyknąć, głucho warknął.   źródło opisu: Skrzat, 2008 źródło okładki: www.siedmiorog.pl