Maria Starnawska – Świętych życie po życiu. Relikwie w kulturze religijnej na ziemiach polskich w średniowieczu

W książce omówiono jeden z ważnych elementów życia religijnego w średniowieczu, jakim był kult relikwii oraz sposób traktowania przez wiernych doczesnych szczątków lub przedmiotów, które miały kontakt fizyczny z ciałem świętego, niezależnie od tego, jakie treści wiązano z jego osobą. Traktowanie tych szczątków w sposób szczególny, inaczej niż innych obiektów kultu, np. wizerunków, jest wyraźnie widoczną cechą religijności średniowiecznej. Wynikało ono z przekonania, że dusze świętych, mimo że opuściły ciała w chwili śmierci, pozostają jednak z nimi w łączności, a chwała, jakiej zażywają dusze już przebywające w pobliżu Boga, może znajdować odzwierciedlenie w fizycznym stanie doczesnych szczątków świętych i nadaje tym szczątkom cudownej mocy, virtus, dzięki której wokół relikwii mogą dziać się cuda.