Mateusz Grzęda – Architektura pałacu Goetzów – Okocimskich w Brzesku – Okocimiu

Książka podejmuje problematykę XIX-wiecznej architektury mieszkalnej na
przykładzie neobarokowego pałacu Goetzów-Okocimskich w Brzesku-Okocimiu
wzniesionego w latach 1898-1900. Architektura pałacu rozpatrywana jest
tu w kontekście typologicznym i stylowym, skupiając się tym samym na
dwóch kluczowych zagadnieniach: przemian w architekturze
rezydencjonalnej dokonujących się na przełomie XIX i XX stulecia oraz
fenomenu wiedeńskiego neobaroku, w którego lansowaniu znaczącą rolę
odegrali projektodawcy gmachu – biuro architektoniczne Fellner & Helmer.
Osobna uwaga poświęcona zostaje Leopoldowi Simony’emu, innemu
austriackiemu architektowi, który pokierował rozbudową rezydencji w
latach 1908-1911. Ważnym kontekstem dla zrozumienia rozwiązań formalnych
i funkcjonalnych zastosowanych w pałacu są omówione w książce koncepcje
austriackich krytyków architektury, zwłaszcza zaś głównego propagatora
neobaroku – Alberta Ilga oraz uwarunkowania rozwoju architektury
rezydencjonalnej pod koniec XIX i na początku XX wieku w Galicji.
Przeprowadzona analiza prowadzi do konkluzji, iż pałac w Okocimiu był
nie tylko wygodną i nowoczesną rezydencją wzniesioną w modnej szacie
stylowej dla zamożnego fabrykanta. Wybór form barokowych był tu
uzasadniony konotacjami arystokratycznymi, co sugeruje, że mamy w tym
przypadku do czynienia z przejawem poszukiwań narodowej tożsamości oraz
wczesnego nawiązania do baroku pojętego jako rodzima tradycja
architektoniczna.

  źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras