Michał Fostowicz – Świat bez prawdy

Świat bez prawdy to książka krytyczna z perspektywą filozoficzną. Bohaterami poszczególnych szkiców są nieprzypadkowo dobrani artyści i filozofowie, którzy wszyscy spotykają się na jednym rozdrożu pomiędzy mitem a rozumem. Twórcy ci – są wśród nich Blake, Baudelaire, Leśmian, Wojaczek, a również filozofowie: Kierkegaard czy Nietzsche – wszyscy oni, mimo zasadniczych różnic, są pewnego rodzaju duchowymi dysydentami, uciekinierami z utopii rozumu, uciekinierami w odosobnienie, często chorobę lub śmierć. Jednak to, co określić można jako ucieczkę czy dewiację, patrząc od innej strony, może się jawić jako działanie twórcze, kreujące suwerenny podmiot, niezależną od zewnętrznych wpływów świadomość. Można potraktować tych twórców jako dojrzewającą w czasie formację dysydentów, niepodatną na wpływy dominującej metafizyki czy feudalnej teologii, sącząca krytycyzm i zwątpienie wobec najbardziej charakterystycznej dla zachodniej kultury postawy.