Michał Głowiński – Skrzydła i pięta

Ceniony teoretyk i historyk literatury Michał Głowiński znany jest głównie jako autor wnikliwych analiz języka PRL-owskiej propagandy (np. „Nowomowa po polsku”, 1990) i prozy autobiograficznej (np. „Czarne sezony”, 1998). Teraz Głowiński prezentuje się jednocześnie jako badacz kultury i pisarz, przedstawiający swoje – i nie tylko – przypadki „człowieka XX wieku”.

Książka „Skrzydła i pięta. Nowe szkice na tematy niemitologiczne” składa się ze szkiców i artykułów w większości publikowanych w prasie, czasopismach czy książkach zbiorowych. Ten zbiór „kawałków” pisanych przy różnych okazjach tworzy jednak spójną całość. Już otwierający książkę szkic „Starszy człowiek na przełomie wieków” wyznacza punkt widzenia autora. Głowiński spogląda ze specyficznego miejsca, jakim jest początek nowego wieku i tysiąclecia, na wiek XX, powraca do tematów i problemów z przeszłości, dokonuje wstępnego podsumowania własnej drogi i jako naukowca, i człowieka. Po raz kolejny więc pisze o PRL-owskiej nowomowie (szkic „Język jako bariera”) i o Holocauście, analizuje dyskurs i teksty z czasów październikowej odwilży czy niechlubnego marca 1968 roku. Dlaczego te zagadnienia wciąż Głowińskiego intrygują, mimo iż jest zdania, że „Polska Ludowa schodzi do przypisów”? Przede wszystkim dlatego, że stanowią część jego życia. Autor dostrzega także w przeszłości wiele spraw nie do końca wyjaśnionych, wymagających domknięcia czy chociażby przypomnienia.