Mieczysław Inglot – Cyprian Norwid

[…] Najważniejszym elementem poetyckiego światopoglądu Norwida było przekonanie o materialno-duchowej strukturze świata. Poeta borykał się z materią słownego znaku, aby wyrazić możliwie najtrafniej duchowe znaczenie słowa. Poprzez powierzchnie znaku docierał do duchowej głębi znaczeń.

Tworzenie oznaczało dla Norwida proces przenikania zagadek bytu. Poetycka metafora Norwida staje się próbą wyrażenia tajemnicy, za jaką uważał istnienie człowieka i świata, poddanego woli nierozpoznawalnej Opatrzności. Poeta nie ukrywał swoich poszukiwań, swojego zmagania się z problemem wyrażenia tego, co „niewyobrażalne”. Przeciwnie – zapraszał czytelnika do wspólnych poszukiwań.

[…] Głównym spoiwem, nadającym wartość tekstom Norwida, a zarazem ujawniającym dialektykę poszukującej myśli jest szczególnego rodzaju metafora, spajająca łukiem wyobraźni to, co zewnętrzne, literowe i to co głębokie, duchowe.   źródło opisu: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1991 źródło okładki: Zdjęcie autorskie