Mikołaj Mirowski – Rewolucja permanentna Lwa Trockiego. Między teorią a praktyką

Idea rewolucji permanentnej w myśli politycznej Lwa Trockiego zajmowała kluczową i najważniejszą pozycję. Odcisnęła także swoje niebagatelne piętno w wielu działaniach praktycznych jej twórcy, „wiecznego rewolucjonisty”. Celem niniejszej rozprawy było możliwie pełne przedstawienie idei rewolucji permanentnej — wpierw jako autorskiego projektu na tle marksistowskiego dyskursu społeczno–światopoglądowego końca XIX i początku XX wieku (geneza, formowanie, weryfikacje), a następnie próby wdrożenia, swoistego zderzenia przez Trockiego tejże teorii z rzeczywistością polityczną. Lew Trocki był, co przyznawali nawet jego przeciwnicy, zdolnym ideologiem, a zarazem bezkompromisowym działaczem politycznym. W spektakularny sposób, na „pierwszej linii frontu” łączył teorię z praktyką. Odpowiedź na pytanie: jak te dwie sfery jego aktywności warunkowały się wzajemnie, jak teoria wpływała na praktykę i była zarazem weryfikowana pod jej wpływem to podstawowy cel badawczy, jaki postawił sobie autor.   źródło opisu: http://www.dig.pl/index.php?s=karta&id=975 źródło okładki: http://www.dig.pl/okladki/p975.jpg