Mindaugas Kvietkauskas – Litewskie konteksty Czesława Miłosza

…darem losu, paradoksalnie, jedynym – i to jeszcze takiej miary –
intelektualistą, w którego przeżyciach i przemyśleniach, w poezji i
eseistyce stale funkcjonują litewski krajobraz, historia i kultura, jest
Czesław Miłosz. Począwszy od Doliny Issy. W jego poezji, zwłaszcza w
utworach o tak wyjątkowej konstrukcji, jak tom Gdzie wschodzi słońce i
kędy zapada, bezpośrednio lub niebezpośrednio we wszystkich zbiorach
esejów, zaczynając od Zniewolonego umysłu aż po ostatnie książki, motywy
litewskie pełnią rozmaite funkcje – dodają autobiograficznego
autentyzmu, etnograficznego kolorytu, archetypowego charakteru, a może
nawet, powiedzielibyśmy, wielokulturowej perspektywy. W duchowej
ojczyźnie poety zawsze znajdzie swoje miejsce „legenda o Litwie jako
mateczniku staroświeckich cnót”. Pielęgnując tę legendę, nie kto inny
jak Miłosz zasłużył się Litwie nie mniej niż W. Yeats czy J. Joyce
swojej ojczyźnie Irlandii.Donatas Sauka
  źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras