Monika Adamczyk-Garbowska – Żydowskie konteksty twórczości Juliana Tuwima

 „Jestem Polakiem bo tak mi się podoba” – napisał Julian Tuwim w
kwietniu 1944 roku w poetyckim manifeście `My Żydzi polscy`. w którym
podkreślał jednocześnie swoje żydowskie pochodzenie i `imię Żyda
polskiego`. Ta deklaracja nie wszystkim się jednak podobała, podobnie
jak wcześniej, w okresie dwudziestolecia międzywojennego, kiedy był on
narażony zarówno na ataki polskich nacjonalistów, jak i krytykę ze
strony pracy polsko-żydowskiej i jidyszowej. Mimo wszystko w roku 1946 w
poemacie `Cu Pojln` [Do Polski], swoim pożegnaniu z Polską, wybitny
poeta języka jidysz Awrum Suckewer pytał: `Czy miałeś drugiego jak
Julian ben Tuwim?`Celem tej książki jest zwrócenie uwagi na
zapomniane lub dotąd niezbadane żydowskie konteksty twórczości poety,
takie jak m. in. recepcja jego twórczości w prasie polsko-żydowskiej i
jidyszowej, przekłady wierszy dla dzieci na jidysz czy jego miejsce w
twórczości pisarzy polskich w Izraelu. Oprócz tekstów autorów
współczesnych tom zawiera przedwojenne głosy krytyków i poetów polsko-
żydowskich: Romana Brandstaettera, Maurycego Szymla i Tadeusza Hellera.
  źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras