Nadzieja Bittel-Dobrzyńska – Jak wiedźma Agrypicha znachorstwa mnie uczyła

Zielarstwo, znachorstwo… Czy to już wszystko minęło? Wracamy dziś do ziół, uciekamy się do niekonwencjonalnej medycyny, gdy ta „uczona” zawodzi.

Nadzieja Bittel-Dobrzyńska nie jest stawną znachorką, czy zielarką. Jest doktorem medycyny, autorką wielu prac naukowych, znanym lekarzem endokrynologiem.

Autorka wraca do lat dzieciństwa w pełnej ciepła i magii opowieści, napisanej pięknym stylizowanymi językiem, l wbrew pozorom nie wyśmiewa „ciemnoty” z perspektywy lat nauki i doświadczenie lecz składa hołd medycynie ludowej i mądrości „wiedźmy”, podając przykłady współczesnego wykorzystania tajemnych metod.

Spis treści :

Od autora
Ludzie mówio…
Opowiadanie Justyna
Dzikie gruszki
Diabły
Chłop i diabeł spod Wiedźminego Łohu
Początek mojej znachorskiej edukacji
Opętany przez diabła, czyli nasiona pinduryndy
Wasilki
Zła woda, miedź i zdatne ręce
Zębate żyto
Pimpinelka z serdecznikiem, dwanaście naparsteczków i serce, co chodzi na lewo
Łasa trawka i śliwkowy ocet
Jak dzewiaćsił poswarzył sia z pokrzywo parzące
Czortowe żebro
Tojad mordownik
Żuczki
Krwawnik
Moje spotkania z wilkami
Wilcza jagoda i wilczanio
Burza i taniec wiedźm
Jodyna, słonecznik i sok z buraka
Dobre trawki
Żarnowy
Podsłuchana rozmowa
Kłopotliwe skutki znachorskiej edukacji
Róża, czerwony kolor i kumpiaczek
Holenderka i wątrobowa puchlina wodna
Puchlina nerkowa i świeży twaróg
Drzewa, drzewa, drzewa…
Nie dokończona edukacja
Wspomnienie ’
Życiorys Agrypichy według Aspazji
Epilog
Słowniczek
Posłowie   źródło opisu: Graf, 1991 źródło okładki: zdjęcie autorskie