Otto Rank – Trauma narodzin i jej znaczenie dla psychoanalizy

Niniejsze wywody to pierwsza próba zastosowania myślenia psychoanalitycznego jako takiego, do zrozumienia całego procesu ewolucji rodzaju ludzkiego, a nawet ewolucji człowieka; czy mówiąc słuszniej, nie chodzi tu o zastosowanie, albowiem nie zamierzamy tu uprawiać zwyczajnego „zastosowania psychoanalizy do nauk humanistycznych”; zależy nam raczej na owocnym wykorzystaniu myślenia psychoanalitycznego do całego naszego ujęcia człowieka i historii ludzkości, która koniec końców stanowi dzieje ducha, czyli dzieje rozwoju ducha ludzkiego oraz tego, co dane mu było stworzyć.
Ta specyficzna, jeszcze nie określona jasno dziedzina, otwiera się dla nas na podstawie niesamowitego poszerzenia świadomości dokonanego przez psychoanalizę, która sprawia, że oto jesteśmy w stanie rozpoznawać także fragment najgłębszej nieświadomości jako takiej i zrozumieć ją w działaniu. Ponieważ samo poznanie naukowe odpowiada jedynie świadomemu ujawnianiu tego, co przedtem było utajone, wydaje się konsekwentne, iż każdy fragment poszerzenia świadomości, jakie zdobywamy za pomocą analizy, przekłada się na rozumienie. W pewnym miejscu poznania psychoanalitycznego, które niebawem bardziej szczegółowo scharakteryzujemy, okazuje się, że także cały fragment rozwoju organicznego czy biologicznego „rozumieć” należy jedynie z perspektywy psychiki, która przecież wraz z wszystkimi resztkami ewolucji zawiera w sobie sam nasz aparat poznawczy, który dzięki naszej rozwijanej wiedzy o nieświadomości w jednej chwili stał się bogatszy o całą znaczącą dziedzinę.

SPIS TREŚCI:
Uwaga wstępna
Sytuacja analityczna
Lęk dziecięcy
Zaspokojenie seksualne
Reprodukcja neurotyczna
Przystosowanie symboliczne
Kompensacja heroiczna
Sublimacja religijna
Idealizacja artystyczna
Spekulacja filozoficzna
Poznanie psychoanalityczne
Oddziaływanie terapeutyczne
Nota o autorze   źródło opisu: Wydawnictwo KR, 2011 źródło okładki: zdjęcie autorskie