Paolo Santarcangeli – Księga labiryntu

Niniejsze studium, rozpoczęte nieledwie dla rozrywki, jako zabawny ,,excursus” od badań innego rodzaju, stawało się coraz poważniejsze i coraz bardziej pasjonujące w miarę zgłębiania przedmiotu i narastania zbieranego materiału. Bardzo szybko okazało się, że aby mówić o labiryncie z pełną znajomością różnorodnych aspektów tego zagadnienia, trzeba być etnologiem, archeologiem, specjalistą od dziejów religii, prahistorii i ewolucji obyczajów europejskich, być obeznanym z ,,psychologią głębi” i psychotechniką, a także być architektem, ogrodnikiem i jeszcze wieloma innymi specjalistami; nade wszystko jednak trzeba być poetą (…)

Niechaj będzie mi wolno dodać, że ten długotrwały pobyt w labiryntach stanowił wspaniałą przygodę. Miejmy nadzieję, że stanie się tym samym podczas wyprawy – krótszej – jaka oczekuje obecnie Czytelnika (…)   źródło opisu: Wiedza Powszechna, 1982 źródło okładki: Zdjęcie autorskie