Paul Auster – Niewidzialne

Książka o młodzieńczej złości, nieokiełznanym głodzie seksualnym i niepowstrzymanej pogoni za sprawiedliwością
Myślę o przeszłości, o tamtym roku sprzed lat (1967), kiedy w moim życiu tak wiele się wydarzyło, o niespodziewanych zwrotach i odkryciach tamtego roku, szaleństwie tamtego roku, które pchnęło mnie ku późniejszemu życiu, z jego wzlotami i upadkami. Nic tak jak śmiertelna choroba nie wyostrza myśli, nie sprawia, że chce się dokonać podsumowania, wyliczyć ostateczny wynik.
Jest wiosna 1967 roku. Nowy Jork. Adam Walker, dwudziestoletni student Uniwersytetu Columbia i początkujący poeta, poznaje zagadkową francuską parę – ekscentrycznego Rudolfa Borna i jego dziewczynę, Margot. Nie wie, że nowa znajomość w dramatyczny sposób zaważy na jego przyszłości.
Najnowsza pudełkowa powieść Austera to misternie skonstruowana historia, której wartka akcja przenosi się do Paryża, Kalifornii i na karaibską wysepkę o nazwie Quillia. Ten swoisty bildungsroman to opowieść, w której zgłębiane są skomplikowane zależności między pamięcią a prawdą, zmyśleniem a rzeczywistością, tym, co widzialne i tym, co niewidzialne.