Paweł Jurek – Wścieklizna i inne… Urojenia

Zaskakujący coming back najbardziej charakterystycznego i rozpoznawalnego autora „pokolenia porno”. Co boli i denerwuje go teraz? Czy jego pióro może jeszcze szokować? Czy świat wciąż go rozczarowuje? Przeczytajcie sami.”Pokolenie porno, założycielski tekst wydanej dziesięć lat temu antologii Romana Pawłowskiego, to skonstruowana z luźnych epizodów opowieść o życiu nowej klasy kreatywnej, która funkcjonuje w plastikowej rzeczywistości reklam i konsumpcji. Życie przesiąknięte komercjalizacją, polegające na kupowaniu i sprzedawaniu urojeń, pokazane jest także we Wściekliźnie i Urojeniach – ta ostatnia jest pierwszą w polskiej dramaturgii sztuką napisaną językiem esemesów. W innych utworach Jurek mierzy się z postkomunistyczną Polską. Jej metaforą jest Hotel Grand – w sztuce pod tym tytułem Jurek portretuje czterech mężczyzn, których postawy zmieniają się pod wpływem ważnych wydarzeń: zwycięstwa „Solidarności”, powrotu komunistów do władzy, sporów o Okrągły Stół i lustracji, emigracji zarobkowej, wzrostu i upadku rodzimego biznesu, rewolucji moralnej Prawa i Sprawiedliwości i piłkarskich igrzysk Platformy Obywatelskiej. Z kolei Czarny to portret Polski lat dziewięćdziesiątych, epoki powiększających się kontrastów ekonomicznych między prowincją a centrum i podziałów ideologicznych między Kościołem a laicyzującym się społeczeństwem.A obyczajowa Zabawa w zdrady, w której pojawia się tradycyjny komediowy motyw kobiecego buntu, znany z Lizystraty Arystofanesa czy Ślubów panieńskich Aleksandra Fredry, czy Motyle były wcześniej, sztuka napisana wspólnie z tłumaczką i dramatopisarką Bożeną Intrator, (biograficzna opowieść o Klausie Kinskim, ekscentrycznym aktorze znanym z filmów Wernera Herzoga) to sztuki, które zapewnią czytelnikom antologii chwilę oddechu i zabawy.Najbardziej nihilistyczny dramaturg dekady – moralistą? Dlaczego nie? Nihilizm jest zawsze odpowiedzią na kryzys wartości, a to znaczy, że nihilista zauważa ich brak. Paweł Jurek jest nihilistą z moralną wrażliwością. Warto wczytać się w jego dramaty, bo mówią coś istotnego także o naszych czasach.”Ze wstępu Romana Pawłowskiego   źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras