– Pieter Bruegel

„Pieter Bruegel miał około czterdziestu lat, gdy książę Alba wjeżdżał do Brukseli. Malarz był żonaty i miał syna. Jego pozycja jako artysty nie była w Europie tak ugruntowana, jak niedawno zmarłego Michała Anioła czy Tycjana, u którego każdy książę chciał zamówić portret. Jednak Bruegel był znany, a jego prace posiadały określoną wartość materialną. Taki wniosek można wyciągnąć z umieszczenia szesnastu Bruegli na liście dobytku, jaką pewien niderlandzki kupiec przedstawił jako gwarancję majątkową.
Bruegel mieszkał w Brukseli, gdy w sierpniu 1567 roku Alba wprowadził do miasta swoją armię. Książę został wysłany przez Filipa II, króla Hiszpanii, które – go imperium obejmowało też prowincje Niderlandów. Zadanie dowódcy polegało na nawracaniu siłą protestantów; miał skazać kilka tysięcy Niderlandczyków na śmierć. Ta wyjątkowa brutalność doprowadziła najpierw do powstania, a potem do wojny, która miała trwać osiem lat i zakończyć się podziałem kraju na katolicką Belgię na południu i protestancką Holandię na północy…” – fragment książki