Piotr Abelard – Abelard i Heloiza. Listy

Piotr Abelard urodził się w Le Pallet w roku 1079 niedaleko Nantes. Pochodził z rodziny należącej do stanu rycerskiego. Jego bystrość umysłu, twórcza inwencja, polot i talent – wyniosły go na ołtarze nauki. Był filozofem i teologiem-nauczycielem i myślicielem. W dziedzinie filozofii szczególne osiągnięcia zdobył na polu logiki. Jako wykładowca cieszył się wielka sławą. Wykładał m.in. w katedralnej szkole w Paryżu. Kontrowersyjny a zarazem błyskotliwy naukowiec (prekursor racjonalizmu)- domagał się, aby tezy religijne były poddane pod osąd rozumu, za co spowodowało potępienie przez władze kościelne.
Zakochał się w swojej uczennicy Heloizie (1101- 1164), siostrzenicy kanonika Fulberta.
Między 40-letnim filozofem i 18-letnią uczennicą, rozwinął się romans. Gdy Heloiza zaszła w ciążę – kochankowie potajemnie zawarli związek małżeński. Syn z tego związku – Astrolabe, był wychowywany przez rodzinę Abelarda. Kanonik Fulbert, kierując się zemstą, nasłał zbirów, którzy wykastrowali Abelarda.
Kochankowie rozstali się i żyli w klasztorze. On z konieczności w opactwie św. Dionizego, ona z dobrowolnej nieprzymuszonej woli w klasztorze Argenteuil.
Przez wiele lat korespondowali ze sobą, a ich listy należą do najpiękniejszych dzieł literatury światowej.   źródło opisu: opis własny źródło okładki: zdjęcie własne