praca zbiorowa – JAPONIA – Niedokończony obraz

Pomysł na stworzenie tej publikacji powstał w 2011 roku
w reakcji na serię tragicznych wydarzeń związanych z trzęsieniem ziemi, które nawiedziło Japonię w marcu tego samego roku. Grupa osób, które spędziły część życia w tym kraju, postanowiła podzielić się z Czytelnikami swoim doświadczeniem, aby przybliżyć te aspekty japońskiej kultury, które wywarły na nich największe wrażenie. Z jednej strony eseje te pomyślane zostały jako przeciwwaga dla negatywnego wizerunku oraz sposobu postrzegania Japonii przez świat po klęsce żywiołowej. Jednocześnie są one także odpowiedzią na rosnące zainteresowanie, którym Kraj Kwitnącej Wiśni cieszy się w Polsce już od dość dawna. W założeniu publikacja ta ma prezentować Czytelnikom wybrane problemy
z zakresu szeroko pojętej kultury japońskiej, dzięki którym wyłoni się być może nowe, nieznane dotąd oblicze Japonii – cegiełka do wyobrażeń o tym kraju, istniejących w głowie każdego z nas. Dlatego też zbiór ten ma raczej charakter popularno-naukowy
i został stworzony w formie esejów-opowiastek, luźnych w formie, aczkolwiek rzetelnych w treści.
W prace nad książką włączyli się byli stypendyści rządu japońskiego, studiujący na japońskich uczelniach, jak również absolwenci szkoleń realizowanych przez Japońską Agencję Współpracy
Międzynarodowej JICA. Wprawdzie nie wszyscy z nich są japonistami, lecz wszyscy pasjonują się kulturą japońską w równym stopniu. Z tego też względu mamy nadzieję, że lektura tej książki będzie nie tylko wartościowa poznawczo, gdyż zachęci Czytelników do dalszych studiów oraz własnych poszukiwań, lecz także, że czas spędzony z tym zbiorem, będzie po prostu przyjemny, jak przyjemne może być słuchanie opowieści pasjonatów.
W publikacji wykorzystano stosowaną w pracach japonistycznych transkrypcję Hepburna. Część nazw geograficznych oraz terminów, które zakorzeniły się już w języku polskim (np. Tokio, szogun, gejsza czy ikebana) zapisano w wersji spolszczonej. Pozostałe wyrazy japońskie wyróżnione zostały kursywą. Imiona
i nazwiska japońskie zapisane są w kolejności zgodnej z zasadami języka japońskiego, to znaczy: nazwisko poprzedza imię. Nazwy własne, które kończą się na litery -a, -i, -n, oraz nazwy geograficzne kończące się na literę -a, zostały zapisane zgodnie z zasadami gramatyki języka polskiego.
Mamy nadzieję, iż książka ta spełni Państwa oczekiwania i przyczyni się do popularyzacji wiedzy na temat Japonii w Polsce.
Z życzeniami miłej lektury,
Olga Barbasiewicz i Beata Kowalczyk   źródło opisu: http://migracje.uksw.edu.pl/niedokonczony_obraz źródło okładki: http://migracje.uksw.edu.pl/niedokonczony_obraz