praca zbiorowa – Pozytywizm. Język epoki

Praca ta jest pokłosiem ogólnopolskiej konferencji naukowej, zorganizowanej w październiku 2000 r. przez Pracownie Literatury II Połowy XIX Wieku Instytutu Badań Literackich PAN.
Zamieszczone tu teksty referatów wygłoszonych przez historyków literatury, a także przez historyka filozofii i teatrologów, próbują na nowo odczytać i zinterpretować różne aspekty procesu historycznoliterackiego widzianego dziś inaczej niż w ujęciach tradycyjnych, dominujących dotąd w wielu syntezach i opracowaniach szczegółowych. Chodzi o usytuowanie pozytywizmu wśród prądów umysłowych i artystycznych XIX wieku, o jego związek z tradycją romantyczną oraz przejawy wejścia jego reprezentantów w wiek XX, w epokę Młodej Polski.
Książka jest udaną próbą nowego spojrzenia na epokę pozytywizmu poprzez szereg ujęć szczegółowych mających za przedmiot niedostrzegane aspekty procesu historycznoliterackiego, nową interpretację utworów i ogólnych tendencji w twórczości wybitnych pisarzy, przywrócenie należnego miejsca grupom, twórcom oraz rodzajom i gatunkom literackim uważanym dotąd za obrzeże głównych nurtów literatury postyczniowej, nade wszystko nowe usytuowanie literatury okresu na tle rozwoju tradycji kultury europejskiej i polskiej oraz procesów kształtujących historię Polski XIX i XX wieku.

(z recenzji wydawniczej prof. Stanisława Fity)   źródło opisu: Instytut Badań Literackich PAN, 2001 źródło okładki: http://wydawnictwo.ibl.waw.pl