Rafael Budzbon – Noc jak Dzień

Debiut książkowy bydgoskiego fotografa Rafaela Budzbona. Swoiste połączenie tomu poezji z albumem biało–czarnych zdjęć, pod czujną redakcją Marka Podborskiego, w brawurowej oprawie graficznej Joanny Klaus. Pierwszy etap literackiej ekspedycji Bydgoska Licencja Marek.

Kilka dni temu posłałem M. tekst „Ponad lasem, ponad miastem”. Napisał, że nie może przebić się przez patos. Niby wszystko się zgadza, podręcznikowa zgodność z definicją, bo i wyjątkowe walory emocjonalne i słowa wybitnie górnolotne, jak to na wieży. Ale coś mi jednak nie daje spokoju.
Napisałem jak napisałem, wcale nie zakładałem, że ma być patetycznie. Nie umiem. Tak wyszło.
A patos? Czyż nie jest przyporządkowany poezji w ogóle, przynajmniej tak, jak ja ją rozumiem, albo lepiej: czuję? Poezja
jako patetyczny ekstrakt życia. Natomiast, dla pewnego uporządkowania, dokonałbym rozdziału na patos górny i dolny.
„Noc jak dzień”, z wszystkimi swoimi „tańcami, dwa metry pod ziemią” i „czarnymi płachtami rozpaczy” to, w tym rozumieniu, patos wybitnie down. A z drugiej strony, przecież trudno wymagać, by pisanie na wysokości nie było high. Jedyną szansą na twórcze ujednolicenie obu skrajnych postaw literackich, jest skok z wieży. Lot koszący patos.

Samobójczy krok w służbie filologii teoretycznej.

„Niecodziennik. Portret żywych i umarłych.”   źródło opisu: autor źródło okładki: autor