Rafał Kardaś – Topografia i terenoznawstwo

Zainteresowanie pierwszym wydaniem „Topografii i terenoznawstwa spowodowało błyskawiczne wyczerpanie się nakładu, a kolekcjonerom kazało polować na niezwykle rzadko pojawiające się egzemplarze w wolnej sprzedaży.

Niekończące się apele o wznowienie tej publikacji doczekały się finału i wreszcie, w 12 lat po pierwszej publikacji możemy oddać do rąk czytelnika wydanie drugie, poprawione i uzupełnione. Prezentowany zeszyt zawiera głównie materiały topograficzne i terenoznawcze. Mają one pomóc w codziennej pracy instruktora podczas szkolenia w Tatrach zarówno podczas planowania wspinaczek na kolejne dni kursu, jak również podczas prowadzenia wykładów i ćwiczeń z zakresu terenoznawstwa. Jak pokazało dotychczasowe doświadczenie zeszyt szkoleniowy „Topografia i Terenoznawstwo” jest również popularny wśród taterników wspinających się na drogach kursowych.

Część topograficzna zeszytu zawiera wybór dróg taternickich posiadających niezaprzeczalne walory szkoleniowe. Zasięg terytorialny obejmuje ściany i szczyty osiągalne bez trudu z Hali Gąsienicowej. Zaprezentowane mapki i schematy nie są niczym innym jak uporządkowaną wersją materiałów używanych od lat przez instruktorów w Betlejemce. Zostały więc zweryfikowane przez codzienną praktykę instruktorską. O wartości tego zbioru świadczy także fakt wielokrotnego powielania materiałów przez instruktorów i kursantów, oraz wykorzystanie schematów dróg (i to najczęściej bez żadnych przeróbek) w opracowaniach innych autorów. Przystępując do lektury należy wiedzieć, że:

numeracja dróg odwołuje się do numerów plansz z rysunkami,
drogi opisane bez numerów nie mają swoich rysunkowych odpowiedników,
trudności niektórych dróg oraz tzw. czas przewodnikowy zostały skorygowane i mogą różnić się nieco od ocen zawartych w przewodniku Witolda H. Paryskiego,
czas przejścia dróg z kursantami należy traktować wyłącznie orientacyjnie,
nie podano czasów przejść zimowych (ze zrozumiałych powodów),
nazewnictwo jest slangowe,
uwagi instruktorskie nie są oficjalną wykładnią Komisji Szkolenia PZA, lecz wyłącznie sugestiami ich autora wynikającymi z jego własnych doświadczeń szkoleniowych.

Część druga – terenoznawcza, zawiera opracowanie na temat zasad posługiwania się mapą, kompasem i altimetrem. Jest to w gruncie rzeczy krótkie przypomnienie tego, co każdy instruktor powinien wiedzieć, żeby czymś się różnić od kursanta 🙂

Komisja Szkolenia PZA przypomina, że wspinaczki tatrzańskie wymagają zabierania podstawowego zestawu kostek do asekuracji nawet, jeśli drogi są w pełni wyposażone w stałe punkty asekuracyjne. Komisja przestrzega, że na wielu drogach tatrzańskich jest konieczne lub co najmniej wskazane używanie młotka i haków.   źródło opisu: wydawca http://pza.org.pl/news.acs?id=333236 źródło okładki: http://pza.org.pl/news.acs?id=333236