Robert Kłosowicz – U.S. Marines jako narzędzie polityki zagranicznej Stanów zjednoczonych

Robert Kłosowicz, ur. 1965, absolwent Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego,w którym również się doktoryzował (2001), adiunkt w Katedrze Dyplomacji i Polityki Międzynarodowej w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalizuje się w badaniach nad rolą sił zbrojnych w dyplomacji oraz problematyką międzynarodowych konfliktów zbrojnych. Stypendysta krajowych i zagranicznych fundacji naukowych, w tym: Fundacji Nauki Polskiej, The Kościuszko Foundation, The De Brzezie Lanckoroński Foundation, The Ryoichi Sasakawa Foundation. Autor kilku monografii z zakresu stosunków międzynarodowych i historii wojskowości, m.in. Nowy Orlean 1815 (Warszawa 2000), Wojna amerykańsko-brytyjska 1812a1814 (Kraków 2003), Inczhon a Seul 1950 (Warszawa 2005), Documents and Readings in American History: From the Colonies to the End of the Nineteenth Century (Kraków 2005).W Polsce (…) nie brakuje entuzjastów oraz badaczy historii i współczesności Korpusu Piechoty Morskiej USA. (…) Pomysł autora dotyczący przygotowania publikacji na temat wykorzystania marines jako instrumentu polityki zagranicznej Stanów zjednoczonych jest trafny. Koncepcja ujęcia całej problematyki została dobrze przemyślana i zrealizowana. (…) Praca w całości jest wysoce erudycyjna i wartościowa poznawczo, a solidna bibliografia i systematyzacja materiału wystawiają autorowi dobre świadectwo.z recenzji prof. dra hab. Michała Chorosińskiego,Instytut Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu JagiellońskiegoW polskiej literaturze przedmiotu brakuje pracy na temat wzmiankowanego w tytule zagadnienia. (…) Rozważania autora są dobrze udokumentowane, a prezentowane przezeń oceny wyważone. Autor dokonał imponującej kwerendy archiwalnej. (…) Wyniki przeprowadzonych badań archiwalnych zostały skonfrontowane z obszerną literaturą przedmiotu, co pozwoliło na uporządkowanie dotychczasowego stanu wiedzy, a zarazem na poczynienie wielu nowych ustaleń. (…) W rezultacie powstała rozprawa barwna i jednocześnie spełniająca wszelkie wymogi wrsztatu historyka i politologa.z recenzji prof. dra hab. Wojciecha Rojka, Instytut Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego