Robert M. Jurga – Schron bojowy PZ. W. 717: Grupa Warowna Scharnhorst

W roku 1936 wykształciła się już w pełni koncepcja MRU. Teren podzielono na trzy odcinki: Południowy, Centralny i Północny. Obronę odcinków skrzydłowych o długości dochodzącej do 30km oparto na przeszkodach wodnych lokalizując schrony na przesmykach. Największe nagromadzenie schronów bojowych, połączonych systemem chodników podziemnych zaplanowano w Odcinku Centralnym, pozbawionym przeszkód wodnych, ale zabezpieczonym ciągłą zaporą ppanc. tzw. zębami smoka. Zakładano, że obrona daleka prowadzona będzie za pomocą dział baterii pancernych strzelających ogniem pośrednim według wskazań wysuniętych na przedpole obserwatorów. Obronę na średnim dystansie miały gwarantować schrony bojowe zaopatrzone w broń maszynową i moździerze w kopułach pancernych oraz działa ppanc. w kazamatach.   źródło opisu: Str. 2, rozdział "Historia MRU". źródło okładki: skan własny