Roman Śliwonik – Tylko wzruszenie

Po wielu latach namysłu i poszukiwań nowego słowa współbrzmiącego z nowym czasem otrzymujemy znamienny zbiór: dokument życia wewnętrznego poety i przemian w świecie symboli mentalnych zbiorowości. W nowatorski sposób rozwinięty został wątek poezji wiernej prawdzie: „tyle tylko po nas/ ile wymówimy z siebie” za pomocą żywej tkanki wiersza. Zabiegiem artystycznym zwracającym uwagę jest metafora: wibrująca bólem, za każdym razem własna, niepowtarzalna wobec siebie i innych. (Jan Zdzisław Brudnicki)   źródło opisu: Okładka książki