Salman Rushdie – Ostatnie westchnienie Maura

Ostatnie westchnienie Maura to pieśń miłosna dedykowana ginącemu światu i jego ostatnie radosne zawołanie.

Po trzynastu latach REBIS wydaje ją nowej szacie graficznej.

Salman Rushdie urodził się w 1947 roku w Indiach. Od czternastego roku życia mieszkał w Wielkiej Brytanii; przed dwoma laty przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Dotychczas opublikował jedenaście książek, z których praktycznie każda została nagrodzona. Zadebiutował powieścią „Grimus” (przekład polski: REBIS, seria z Salamandrą). Międzynarodową sławę przyniosła mu druga powieść, „Dzieci północy”, nagrodzona m.in. w 1993 roku Bookerem Bookerów (przekład polski „Czytelnik”, a także REBIS, seria „Mistrzowie literatury”). Kolejna powieść, „Wstyd” (przekład polski: REBIS, seria „Mistrzowie literatury”), przedstawiająca w ironicznym świetle dyktaturę pakistańską, zdobyła francuską Prix du Meilleur Livre Etranger.W 1988 roku ukazały się „Szatańskie wersety”, najgłośniejsza powieść Rushdiego, nagrodzona m.in., Nagrodą Whitbreada za najlepszą powieść roku.

Spośród innych jego dzieł REBIS opublikował również zbiór opowiadań „Wschód, Zachód” oraz olśniewającą powieść „Ziemia pod jej stopami”.

To moja i tylko moja opowieść – o niełasce, w którą popadł szlachetnie urodzony mieszkaniec Moraes Zogoiby, zwany Maurem, słowem ja, przez większość dni jedyny męski dziedzic miliardów dynastii da Gama-Zogoiby, wielkich kupców korzennych z Koczinu, oraz o odtrąceniu od czegoś, co słusznie mogłem uważać za przyrodzony sposób życia, na które skazała mnie własna matka Aurora, z domu da Gama, nasza najświetniejsza współczesna artystka…”

Saga ta zaczyna się od przepadku prapradziadka Francisca, zlizanego przez gorliwy jęzor laguny i od wzniecenia w ten sposób katastrofalnej, iście homeryckiej rodzinnej waśni, urozmaicanej morderstwami, toczonej w blasku płonących plantacji i w dymach spowijających gaje kardamonowe. Rodzinę tę rozdzierały nie tylko chciwość i sekrety, lecz i dzieliły granice rysowane kredką na podłodze i sterty worków z przyprawami służące za fortyfikacje.

(O całe lata później ofiarą zgubnych podziałów padł również Bombaj i zapłonął.)

Zapierająca dech w piersiach opowieść Moraesa Zogoiby’ego prowadzi przez legendarny rajski salon Aurory do podniebnego ogrodu jego wszechmocnego ojca, na szczyt szklanego wieżowca wzniesionego przez niewidzialnych ludzi: odsłania groteskowe i wzruszające dzieje jego rodu, a także tragikomiczne przeistoczenia wyegzekwowane przez miłość.

„Ostatnie westchnienie Maura” to pieśń miłosna dedykowana ginącemu światu i jego ostatnie radosne zawołanie.   źródło opisu: www.rebis.com.pl/rebis/public/books/books.html?co=…(?) źródło okładki: www.rebis.com.pl/rebis/public/books/books.html?co=…»