Sławomir Kobojek – Najpiękniejsze polskie starówki

W Polsce istnieje obecnie nieco ponad 900 miast, w których żyje niemal
62% mieszkańców naszego kraju. Miasta różnią się od siebie historią,
wielkością i wyglądem zabudowy oraz funkcjami.Każdy ośrodek miejski to
unikatowy organizm rozwijający się niekiedy przez wiele stuleci. W
murach, na ulicach i budowlach miejskich zamknięta jest ich fascynująca
historia, dzieje świetności i upadków, przemian oraz życia pokoleń
mieszkańców.

Sercem każdego organizmu miejskiego, wokół którego następował stopniowy
jego rozwój, jest najstarsza dzielnica, nazywana starym miastem.
Upowszechnił się także termin „starówka”, który pochodzi z warszawskiej
gwary i określa zabytkowy fragment stolicy. Sieć miast kształtowała się
na ziemiach dzisiejszej Polski od ponad 1000 lat. Historia najstarszych ośrodków
jest pieczołowicie odtwarzana w oparciu o źródła archeologiczne i
historyczne. Pierwsze wczesnomiejskie ośrodki osadnicze na ziemiach
polskich powstawały w okresie kształtowania się państwowości w X i XI
wieku. Budowano wówczas pierwsze plemienne

grody – silnie ufortyfi kowane siedziby książęce. Obok nich konstruowano
umocnione osady zwane podgrodziami, gdzie mieszkała książęca drużyna,
ludność służebna, rolnicy, rzemieślnicy i kupcy. Z czasem wewnątrz
obwodu drewniano-ziemnych wałów powstawały okazałe budowle – świątynie,
kaplice i palatia. Pierwotne ośrodki osadnicze można traktować jako
zaczątki miast. Niektóre grody traciły swe znaczenie i z czasem
pustoszały, ale ich fragmenty przetrwały wieki.

  źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras