Stanisław Broniewski – To nie takie proste. Moje życie.

Wspomnienia ostatniego naczelnika Szarych Szeregów.

Stanisław Broniewski we wrześniu 1939 r. działał w stołecznym Pogotowiu Harcerzy, a w początkowych miesiącach okupacji w Organizacji Małego Sabotażu.

W październiku 1941 r. został komendantem Chorągwi Warszawskiej Szarych Szeregów, których był współtwórcą. Posługiwał się pseudonimem Orsza.

W lutym 1943 r., jako „Stefan” stanął na czele Grup Szturmowych Szarych Szeregów. W marcu tego roku kierował słynna akcją pod Arsenałem, której celem było odbicie z rąk hitlerowców kolegi z konspiracji Jana Bytnara „Rudego”. W wyniku brawurowej akcji uwolniono 21 więźniów i zabito czterech Niemców.

Po aresztowaniu naczelnika Szarych Szeregów Floriana Marciniaka, w maju 1943 r. Broniewski stanął na czele organizacji. Przyjął pseudonim „Krzemień”. Walczył w Powstaniu Warszawskim, a po jego upadku dostał się do obozu Bergen-Belsen. Po wyzwoleniu obozu organizował polskie harcerstwo w Niemczech.

W 1946 r. zdecydował się na powrót do ojczyzny. Jak napisał w swoich wspomnieniach („To nie takie proste – moje życie”) chciał być w Polsce i dalej pracować z młodzieżą. Jednak ówczesne władze rozpoczęły prześladowania wobec harcerzy. „Orsza” był inwigilowany, a ZHP zostało oficjalnie zlikwidowane w 1949 r.   źródło opisu: http://dzieje.pl/ źródło okładki: http://incb.net/