Stanisław Cieniawa – Prawdziwa Pobożność: Podatność na Szczęście

„Serce nie sługa” – dlatego antynauką jest „nauka religii” nakazująca miłować Boga ponad wszystko, tym bardziej, że ów Bóg nie jest przedmiotem wiedzy, lecz wiary; antynauką jest „nauka” etyki, nakazująca miłować ludzi. Żądanie niemożliwości powoduje skutki odwrotne: budzi przekorę, rodzi egoizm, zachłanność i nihilizm, co przejawia się w przestępczości, zgorzknieniu i nałogach.
Nauką zaś jest nie tylko poznanie, ale i praktyczne respektowanie centralnej zależności: zależności sensu życia i szczęścia id dzielnej wierności temu, co tu i teraz jawi się nam jako Najwyższe w uczuciach, myślach i czynach. Nauką jest poznanie i respektowanie prawa empatii, podstawy złotej reguły, wymagającej ukonkretnienia w formie wszechstronnej kultury osobistej.
Tylko na gruncie nauki może powstać i funkcjonować rząd światowy, strzegący właściwej edukacji, ochrony zdrowia i środowiska oraz sprawiedliwego podziału dóbr. Tylko dzięki nauce wyzwolonej z lawin obciążającej umysły „wiedzy” antynaukowej, wszystko to zagwarantuje nam prawdziwą pobożność: podatność na szczęście. To, co dziś nazywamy pobożnością, jest w istocie bezbożnością gdyż niszcząc podatność na szczęście unicestwia sens naszego życia, co najbardziej obrażałoby Boga, gdyby faktycznie On dał nam to życie stworzywszy nasz świat.   źródło opisu: Szadek, 2007