Stanisław Ignacy Witkiewicz – Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia – Szkice estetyczne

Wybitny dramatopisarz, prozaik, filozof, teoretyk sztuki, malarz i rysownik wykłada w nich swój system poglądów filozoficznych i estetycznych oraz formułuje podstawowe kategorie teorii Czystej Formy. Szczegółowo rozważa takie zagadnienia, jak piękno, forma, kompozycja, kolor, deformacja świata przedstawianego. Wiele z tych pojęć znalazło później odniesienie do Witkiewiczowskiej teorii teatru, na zasadzie, którą sam autor nazwał „analogią z malarstwem”. Podejmuje w nich również polemikę z krytykami, aby wyjaśnić powody licznych nieporozumień związanych z nowymi kierunkami w sztuce współczesnej.

W Nowych formach w malarstwie Witkacy przedstawia także swe idee historiozoficzne, kreśląc katastroficzną wizję rozwoju społecznego, który wprawdzie zapewni ludzkości szczęście, ale unicestwi religię, filozofię i sztukę. W doskonale zorganizowanym i zmechanizowanym społeczeństwie zaniknie potrzeba doznawania uczuć metafizycznych i zapanuje całkowita uniformizacja. Te koncepcje historiozoficzne znalazły rozwinięcie w jego późniejszych dramatach (m.in. Szewcy, Oni, Mątwa, Wariat i zakonnica) i powieściach (Pożegnanie jesieni, Nienasycenie).   źródło opisu: PIW, 2002 źródło okładki: culture.pl