Stanisław Schayer – O filozofowaniu Hindusów

Stanisław Schayer (ur. 8 maja 1899 w Sędziszowie, zm. 1 grudnia 1941 w Otwocku) – językoznawca, indolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, założyciel (1932) i pierwszy dyrektor Instytutu Orientalistycznego UW, członek Polskiej Akademii Umiejętności i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
Przetłumaczył i wydał opatrzone komentarzem m.in. Pieśni Tabira Tagore (z bengalskiego, 1923) i Śakuntalę Kalidasy (z sanskrytu, 1924). Napisał historię literatury indyjskiej – pierwszą taką pracę w języku polskim niebędącą tłumaczeniem – która ukazała się jako część I tomu Wielkiej literatury powszechnej t I 1930. Był inicjatorem i współautorem książki Religie Wschodu (1938). Założył wychodzące w latach 1937-1939 pismo Polish Bulletin of Oriental Studies. Napisał Contributions to the Problem of Time in Indian Philosophy. W latach 1932-1933 opublikował dwa artykuły na temat logiki indyjskiej, w których rozwijał analizę wprowadzoną przez Jana Łukasiewicza, argumentując, że logika Arystotelesa nie jest właściwym narzędziem badawczym przy opisie logiki indyjskiej.   źródło opisu: Państwowe Wydawnictwo Naukowe ( PWN ) 1988 źródło okładki: Państwowe Wydawnictwo Naukowe ( PWN ) 1988