Tadeusz Bujnicki – Sienkiewicz i historia. Studia

W uzasadnieniu, przyznanej w 1905 roku Sienkiewiczowi nagrody Nobla, wbrew po tocznej opinii nie „Quo vadis” było głównym argumentem. Sprawozdawca czasopisma „Wędrowiec” pisał, iż sędziowie „najdłużej (…) zatrzymywali się (…) nad „Potopem” i „Krzyżakami”, a więc utworami, w których Sienkiewicz był „na wskroś pisarzem polskim”. Dlatego w fragmentach protokołu jury znalazły się następujące sformułowania: „Narodowi polskiemu te widome dla wszystkich geniusze są jeszcze potrzebniejsze niż gdzie indziej, one bowiem jednoczą cały naród, one stawają w obliczu świata jako przedstawiciele rodaków swoich, one przedstawiają i bronią pamięci historycznej (…), one wreszcie podtrzymują ducha i zagrzewają do walki (…)”   źródło opisu: PIW, 1981 źródło okładki: zdjęcie autorskie