Tadeusz Gajcy – Kto ja. Tadeusz Gajcy poeta 1922 – 1944

Wybór wierszy Tadeusza Gajcego (1922-1944), najwybitniejszego obok Krzysztofa Kamila Baczyńskiego poety pokolenia kamieni rzuconych na szaniec.

W ogólniaku wysysaliśmy z Powstania warszawskiego moc, wiarę i zapał na następne , dojrzalsze lata. Była to dla mnie inspirująca lekcja, tym prostsza do przyswojenia, że o powstańcach myślało się, jak o rówieśnikach. Czuję się wobec nich dłużnikiem. A Gajcy? Desperacko i do końca szukający jakiegokolwiek dobrego komentarza do tego, co jemu i jego pokoleniu wyrządziła historia – ta bezwzględna maszynka do mięsa.
Lech Janerka (fragment wstępu).

Cała twórczość Gajcego jest poetyckim listem do rówieśników, którzy przyjdą, by żyć w odrodzonym, wolnym kraju. Czytając jego wiersze można wręcz zaobserwować pogłębiającą się zażyłość pomiędzy wczorajszym i potomnym, poetą i przyszłym jego czytelnikiem, postępująca w miarę bolesnego dojrzewania młodego twórcy.
Hanna Zofia Etemadi (fragment wstępu).   źródło opisu: Wydawnictwo Rytm, 2010 źródło okładki: http://www.wydawnictworytm.pl/index.php?s=karta&id=451