Tadeusz Huk – Krzywda i przebaczenie

O doznanej krzywdzie, szczególnie tej z dzieciństwa i okresu dojrzewania, nie można łatwo zapomnieć. Uproszczone rady dawane osobom skrzywdzonym – „nie myśl już o tym”, „nie wracaj do tego”, „zapomnij”, są bardzo krótkowzroczne, choć stanowią wyraz życzliwości i pragnienia przyniesienia ludziom ulgi. Częściej są raczej przeszkodą niż pomocą w dochodzeniu do większej dojrzałości. Jeżeli bowiem doznana krzywda nie zostanie „przepracowana”, łatwo może stać się źródłem krzywdy innych. Ważne jest, by człowiek, wchodząc w proces wewnętrznego „odtruwania” z poczucia żalu względem wszystkich ludzkich relacji, pokornie szukał pomocy ludzkiej i Boskiej. Pomoc ludzka, jakiej może udzielić doświadczony terapeuta czy kierownik duchowy, nie wyklucza potrzeby pomocy Boskiej, potrzeby łaski.

Autorami artykułów zebranych w książce „Krzywda i przebaczenie” są m. in. J. Mellibruda, W. Giertych OP, J. Augustyn SJ i ks. Z. Kroplewski.   źródło opisu: http://www.wydm.pl/index.php?option=com_virtuemart…(?) źródło okładki: http://www.wydm.pl/index.php?option=com_virtuemart…»