Tadeusz Nasierowski – Gdy rozum śpi, a w mięśniach rodzi się obłęd. O życiu i chorobie Wacława Niżyńskiego

Postać wielkiego rosyjskiego tancerza polskiego pochodzenia Wacława Niżyńskiego (1889-1950), absolwenta Szkoły Teatralnej w Sankt-Petersburgu, przedstawiona została tak, by ukazać słabo dotąd zbadane wątki jego biografii. Niżyński w latach 1909-1913 występował w Baletach Rosyjskich Siergieja Diagilewa, który go odkrył i ukazał światu jego geniusz. Wacław Niżyński stał się głównym solistą tego zespołu. A partie przez niego tańczone w baletach „Pietruszka”, „Szeherezada”, „Duch róży”, „Dafnis i Chloe”, a szczególnie „Popołudnie Fauna” weszły do światowej historii tańca.
Najważniejszym motywem książki Nasierowskiego jest choroba psychiczna Niżyńskiego i badanie jego dzienników. W zespole Diagilewa tancerz ten był ulubionym artystą – pupilem dyrektora, ale też jego kochankiem. Gwałtowne zerwanie artystycznych i intymnych stosunków z Diagilewem (1913) niewątpliwie przyczyniło się do pogorszenia stanu psychicznego Niżyńskiego.
W książce postać Niżyńskiego posłużyła także do prezentacji historii baletu rosyjskiego na przełomie XIX i XX wieku oraz związków kulturalnych rosyjsko-polskich (w tym dziejów diaspory polskiej w Petersburgu i działalności rodziny Krzesińskich).   źródło opisu: http://www.republika.pl/wolnastrefa/serwis/festiwale/ks000001.htm