Theodor Adorno – Dialektyka negatywna

Jako metodę poznania, w opozycji do G.W.F. Hegla i K. Marksa, zaproponował „Dialektykę negatywną” , która dzięki odrzuceniu syntezy, a wraz z nią dominacji ogólnego nad szczególnym, pozwalała eksponować różnice i poszukiwać tego, co w poznawanym specyficzne i niepowtarzalne.

Historię – stanowiącą jego zdaniem tylko moment przyrody, przełamujący ją, lecz zawarty w niej immanentnie – postrzegał jako dzieje narastającego konfliktu między zasadą panowania a dopuszczalnym stopniem wolności.

Stwierdzał, że wraz ze zwiększającymi się możliwościami sił wytwórczych, więc także z opanowywaniem przyrody, rośnie przemoc ludzi nad ludźmi i człowieka nad własną naturą – jednostka poddawana jest przymusowi ogółu i redukowana do cech dających się administracyjnie zinwentaryzować.

Bronił indywidualizmu myślenia, starając się również wskazać, jak pogodzić współczesną cywilizację z naturą.   źródło opisu: http://portalwiedzy.onet.pl/44266,,,,adorno_theodo…(?) źródło okładki: http://atylla.pl/item.php?id=131825