Thomas Nagel – Pytania ostateczne

Eseje te – czytamy w przedmowie – „łączy zainteresowanie życiem ludzkim – postrzeganym z perspektywy jednostki i problemem jego stosunku do bardziej bezosobowej koncepcji rzeczywistości”. Jest to trafny, lecz dalece niepełny opis Pytań ostatecznych. Eseje te łączy bowiem intelektualna i praktyczna doniosłość rozważanych w nich kwestii.
Śmierć, poczucie absurdu, rola przypadku w życiu moralnym; pojęcie i zjawisko perwersji seksualnej; zagadnienie moralnej dopuszczalności środków walki (rozpatrywane w kontekście wojny wietnamskiej); restrykcje moralne społeczeństwa liberalnego; źródła i logika konfliktów; autonomia etyki; autonomia umysłu – to zagadnienia wielkiej wagi. Eseje te łączy poziom badawczej i pisarskiej sprawności – najwyższy, jaki umożliwia filozofia analityczna. Eseje te łączy rzetelność myślowa i moralna. Nagel rozpatruje sumiennie cudze rozwiązania każdej kwestii i z całą ostrożnością przedstawia własne. Uwzględnia cudze intuicje moralne, lecz forsuje własne – intuicje moralnego altruisty.   źródło opisu: Fundacja Aleteia 1997 źródło okładki: Fundacja Aleteia 1997