Tomasz Kupś – Recepcja filozofii Immanuela Kanta w filozofii polskiej w początkach XIX wieku. Część 1. Józef Władysław Bychowiec, Anna z Zamoyskich Sapieżyna, J…

„Stanowisko Kopernika w astronomii jest transcendentalne, bo Kopernik pierwszy dowiódł, że się mylimy, gdy nasz własny ruch Słońcu przypisujemy. Również Kant pierwszy stanął najwyżej na stanowisku transcendentalnem w metafizyce i dowiódł najoczywiściej, że się mylimy gdy nasze wsłane o rzeczach zmysłowe i umysłowe wyobrażenia rzeczom przypisujemy, jakoby ich właściwe i nieoddzielne przymioty. Oto jest istotna treść nauki. […] Łaskawa atoli opatrzność w tymże wieku osiemnastym zesłała geniusz Kanta, który uratował moralność i religijność, osadzająć je w twierdzy, że tak powiem, pociskom spekulatywności i rozumowania niedostępnej; a wraz podniósł całą ludzkość do stopnia, na którym nigdy przed nim nie była. Obowiązkiem jest obdarzonych duchem prawdziwie filozoficznym, czyli miłością prawdy i cnoty, na wzór Westalek, pilnować nieugaszenia tegoż ognia świętego rozpłomienionego cudownie z boskiej iskierki, w każdej istności rozumnej słabo tlejącej”.(Z rękopisu Franciszka Wigury pt. Uwagi nad niektórymi myślami…).   źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras