Tomasz Sapota – Magia i religia w twórczości Lucjusza Apulejusza z Madaury. Studium wpływów orientalnych w kulturze rzymskiej w drugim wieku naszej ery

Apulejusz oprowadza nas po świecie rzymskiej myśli sakralnej okresu dojrzałego cesarstwa. II wiek jest, moim zdaniem, czasem szczególnym w rozwoju duchowości rzymskiej, wtedy bowiem wpływy obce, a zwłaszcza orientalne, uznane zostają w powszechnym odbiorze za trwałe składniki kultury Imperium, nie tracąc przy tym pozycji źródła intelektualnej i duchowej inspiracji dla coraz liczniejszych zwolenników. Za panowania Antoninów widzimy, jak ksenofobiczny i konserwatywny Rzym, mierzący wartość świata miarą własnej tradycji ulega zastąpieniu przez wielokulturowe i wielonarodowe światowe Imperium. Za pośrednictwem dzieł literackich powstałych w tej epoce stajemy się świadkami cywilizacyjnej przemiany uchwyconej w trakcie stawania się. Wyjaśnienie, na czym polegała owa „metamorfoza” jest zasadniczym celem niniejszej rozprawy.   źródło opisu: Fragment wstępu (s. 7-8)