Ursula K. Le Guin – Lawinia

W Eneidzie bohater Wergiliusza walczy o rękę Lawinii, córki króla Lacjum, z którą ma z woli przeznaczenia założyć imperium. Jednak sama Lawinia nie odzywa się w epopei rzymskiego poety ani jednym słowem. Jest postacią czysto konwencjonalną, blond dziewczęciem, zaledwie naszkicowanym gdzieś na dalszym planie. Głosu udziela jej Ursula K. Le Guin w powieści, która przenosi nas w półdziką rzeczywistość starożytnej Italii, kiedy Rzym był zaledwie małą wioską u stóp siedmiu wzgórz. Lawinia dorastała w klimacie wolności i pokoju, dopóki nie zjawili się kandydaci do jej ręki. Jej matka nalega, by poślubiła urodziwego, ambitnego Turnusa. Tymczasem wróżby i proroctwa, ogłoszone u świętych źródeł, zapowiadają, że poślubi cudzoziemca, stanie się przyczyną okrutnej wojny i niedługo będzie cieszyła się małżonkiem. Kiedy flota trojańskich okrętów wpływa w ujście Tybru, Lawinia postanawia wziąć los w swoje ręce. I opowiada nam to, czego nie opowiedział Wergiliusz: historię swojego życia i swojej miłości. Lawinia to powieść o namiętności i okrucieństwach wojny, bogata i piękna w swej surowej prostocie, doskonałe dzieło znakomitej pisarki, napisane w hołdzie jednemu z największych poetów świata.