Wacław Gąsiorowski – Pigularz

„Pigularz” jest jedną z najwcześniejszych powieści Wacława Gąsiorowskiego, głośnego później autora „Huraganu” i innych romansów historycznych, głównie z epoki napoleońskiej. W książce znalazły się m. in. wyraz własnych przeżyć autora, który właśnie od aptekarstwa rozpoczął – bardzo wcześnie, bo mając lat piętnaście – swą niełatwą drogę życiową.

Środowisko aptekarskie ukazywane jest konsekwentnie tylko od zewnątrz. Śledzimy oczyma Władka Turkowskiego zachowanie postaci. „Pigularz” to jednak książka bardzo ciekawa i cenna, głównie przez zawarty w niej bogaty materiał obserwacji obyczajowych. Nakreślony tutaj obraz środowiska aptekarskiego z końca ubiegłego wieku, uwierzytelniony doświadczeniem autora, ma dzisiaj walor niemal dokumentu.

W powieści bardzo wyraźnie widać dążenie do wszechstronnego wyczerpania tematu. Mamy tu różne typy aptek i różnych „farmaków”: sumiennych i „paskudziarzy”, względnie uczciwych i wyrwigroszy bez czci i wiary.