Waldemar Łazuga – Ostatni Stańczyk. Michał Bobrzyński – portret konserwatysty

Książka Łazugi wyróżnia się nie tylko poważnymi walorami naukowymi, ale także doskonałą – jak na dzieło tego typu – formą literacką. Autor dowiódł, iż o sprawach poważnych, trudnych i złożonych można pisać w sposób prosty i komunikatywny, polszczyzną piękną, a nawet wytworną, przynoszącą satysfakcję każdemu wyrobionemu literacko czytelnikowi.
[Jerzy Maternicki]

Autor „wykazał nie tylko godne uznania opanowanie warsztatu naukowego i talent pisarski, a jest to już niemało, lecz także ową rozstrzygająca zwykle o wartości dzieła cechę. Jest nią umiejętność wyboru i konsekwentna realizacja zasadniczej koncepcji […] Zasadnicza teza Łazugi brzmi na pozór zaskakująco: Bobrzyński przegrał jako polityk, historykiem okazał się natomiast zwycięskim”.
[Wiesław Śladkowski]