Weronika Kostecka – Baśń postmodernistyczna: przeobrażenia gatunku

Baśń jest tekstem kultury. Stanowi frapujący przedmiot badań nie tylko dla literaturoznawcy, lecz także dla antropologa, etnologa, filozofa, psychologa czy kulturoznawcy. Baśniowe opowieści są najprawdopodobniej tak stare jak ludzka twórczość; związana z nimi tradycja oralna sięga tysięcy lat. (…)

Trudno byłoby sobie wyobrazić współczesną kulturę Zachodu bez baśni o Czerwonym Kapturku, Królewnie Śnieżce, Kopciuszku czy Jasiu i Małgosi. Towarzyszą one zarówno dzieciństwu, gdy kształtują hierarchię wartości, przekazują wzorce ludzkich postaw, stają się pierwszym „kulturowym alfabetem” i punktem odniesienia dla późniejszych doświadczeń lekturowych, jak i dorosłości, powracając w nowych, zmodyfikowanych formach literackich, filmowych itd., czasem rozpoznawalne na pierwszy rzut oka, czasem ukryte i wymagające od odbiorcy, by zauważył charakterystyczny szczegół czy schemat. (…).

Przedmiotem tej pracy jest wpływ postmodernistycznych tendencji literackich na baśń (rozumianą zarówno jako gatunek, jak i jako konwencja). (…) Kluczowe dla podjętych tu rozważań są następujące pytania:

Co składa się na kanon baśniowy, do którego odnosi się baśń postmodernistyczna, na jakich zasadach należałoby wyróżnić owo kulturowe centrum?
W jaki sposób tradycyjna topika baśniowa występuje w baśni postmodernistycznej, jaki charakter mają nawiązania do tradycji?
W jakim sensie i w jakim zakresie metodologiczne koncepcje badania baśni stały się obiektami postmodernistycznych gier z tradycją?
Jak kryzys związany z „literaturą wyczerpania” odzwierciedla się w baśni postmodernistycznej i jakie są jego skutki?
Czy w odniesieniu do baśni postmodernistycznej rozłączne kategorie „starego” (tradycja literacka) i „nowego” (utwór napisany współcześnie) mają jeszcze rację bytu?

Odpowiedzi na te pytania znajdziecie Państwo w tej publikacji. Zapraszamy do lektury   źródło opisu: http://www.sbp.pl źródło okładki: http://www.sbp.pl