Wiktor Frantz – Książek powijanie: philobiblońska suita

Znany z rozprawki pt. „W gnieździe drukarstwa polskiego” Wiktor Frantz wprowadza nas tym razem w świat książki niejako dwutorowo, choć oczywiste wydaje się, że tory te są nierozerwalne. Jak przystało na gawędziarski styl (takiż można było też znaleźć w poprzedniej książce), tekst obfituje w anegdoty ze świata księgarskiego i literackiego. To właśnie te dwa światy-tory owej opowieści-eseju stanowią trzon książki. W. Frantz umiejętnie połączył swoje osobiste wrażenia i opinie powiązane z życiem i twórczością literatów oraz typową dla literatury bibliologicznej krytykę historii drukarstwa, ilustratorstwa oraz księgarstwa. Dzięki anegdotom poznajemy np. interesujące stosunki, jakie łączyły pisarzy z ilustratorami (Carroll – Tenniel, Dickens – Sullivan), a poprzez głębszą analizę spieramy się do spółki z autorem z analitykiem kultury masowej Marshallem McLuhanem o to, jaki wpływ miał wynalazek Gutenberga na późniejsze dzieje naszej cywilizacji. Frantz podaje też mnóstwo ciekawych wiadomości ilustrujących zależności pomiędzy twórcami a nakładcami (choćby nieufność Żeromskiego do wydawców), zajmuje się też rozwojem literatury na przykładzie „Alicji w Krainie Czarów” Lewisa Carrolla. Niewiele jest takich pozycji na rynku księgarskim – stawiających obok siebie twórcę i produkt, pisarza i jego dzieło w postaci książki jako przedmiotu na szalach, które dopełniając się i wyrównując swą wagę zyskują – w moim mniemaniu – większe uznanie w oczach odbiorcy aniżeli traktowane z osobna.   źródło opisu: http://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=61894 źródło okładki: http://ksiegogrod.blogspot.com/2010/11/wiktor-fran…»