Władimir Bieszanow – 1942. Poligon czerwonych generałów

W historiografii radzieckiej Wojny Ojczyźnianej jeszcze do niedawna istniała ogromna przerwa. Dotyczyła ona kampanii 1942 roku. Przyczyna była prosta ndash, Armia Czerwona przegrała wówczas praktycznie wszystkie bitwy z Wermachtem,. Kontratakując, próbując odwrócić losy wojny, RKKA (Robocze-Krestianskaja Krasnaja Armia ndash, Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona) straciła ponad pięć milionów żołnierzy, ogromną ilość sprzętu wojskowego, oddała pole aż po Wołgę i góry Kaukazu. Po raz pierwszy w historii radzieckiej literatury dokładnie opisany został przebieg walk tego okresu. Autor korzystał tu głównie ze wspomnień bezpośrednich uczestników wydarzeń sprzed ponad sześćdziesięciu lat, sowieckiej generalicji, która przyczyn swych porażek upatrywała przede wszystkim w jednym ndash, przecież dopiero się uczyli rdquo,. Stąd też oryginalny tytuł książki ndash, 1942 ndash, rok nauki rdquo,.