Zbigniew Przybyła – Lalka Bolesława Prusa: semantyka – kompozycja – konteksty

Po monografii Zygmunta Szweykowskiego praca Z. Przybyły będzie najobszerniejszą próbą wyjaśnienia sensu powieści. A – choć dotyka wielu kwestii – skupia się na dwóch tylko (za to najważniejszych w dziejach recepcji „Lalki”) problemach: zagadce tytułu powieści i niejasnego zakończenia. […] Podstawę metodologiczną rozważań funduje Przybyła na zachodnioeuropejskiej hermeneutyce oraz Bachtinowskiej koncepcji polifoniczności i karnawałowej ludyczności. (Tadeusz Budrewicz)

Studium Zbigniewa Przybyły stanowi nowe odczytanie „Lalki”, która może być ciągle na nowo odczytywana i ciągle można w niej odkryć nowe znaczenia. […] Jednym z najważniejszych osiągnięć pracy Z. Przybyły jest przekonywające ustalenie miejsca „Lalki” w historii literatury: nie tylko jako największego osiągnięcia polskiej powieści realistycznej XIX wieku, ale również – i to zostało poprzez przywołanie odpowiednich kontekstów przekonywająco udowodnione – jako zapowiedź przemian prozy młodopolskiej.
(Stanisław Fita)   źródło opisu: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, 1995 źródło okładki: Zdjęcie autorskie