Zhou Weihui – Szanghajska kochanka

Na wpół autobiograficzna powieść młodej chińskiej pisarki, wyklęta i zakazana z powodu swojej zmysłowości i poruszania tematów typowych dla kultury Zachodu, a w Chinach uznawanych za tabu. Porównywana do „Buszującego w zbożu” Salingera i „Na drodze” Kerouaca, po części inspirowana twórczością Henry’ego Millera, stanowi głos młodego pokolenia współczesnych Chińczyków, ukazując ich kraj u progu rewolucji społecznej i seksualnej.

Główną postacią książki jest Coco, kelnerka w szanghajskiej restauracji, niecierpliwa życia, pragnąca lepiej poznać samą siebie. Rozdarta pomiędzy dwoma kochankami – Markiem, żonatym mężczyzną z Zachodu, i Tientianem, samotnikiem i narkomanem, którego darzy miłością – pisze powieść, w której stara się opisać targające nią uczucia i emocje.   źródło opisu: Świat Książki, 2003 źródło okładki: Zdjęcie autorskie