Zofia Leks – Róże i ciernie

Breslau. Lata 30. XX wieku. Maria Taugs jest cenioną położną w jednym z wrocławskich szpitali. Jako szczęśliwa żona i matka prowadzi ustabilizowane, dostatnie życie. Wszystko jednak zmienia się w ciągu jednej nocy, gdy Gestapo aresztuje ją po zarzutem prowadzenia nielegalnych w III Rzeszy aborcji. Na kolejnych 12 lat kobieta trafia do nazistowskiego więzienia. Odzyskuje upragnioną wolność dopiero wraz z końcem II wojny światowej. Lecz okazuje się, że jej dotychczasowy świat legł w gruzach, a w nowej rzeczywistości nie potrafi się odnaleźć. Nie ma ani ojczyzny, ani rodziny, jest obca zarówno dla swych rodaków, jak i osiedlających się na ich miejscu Polaków. Na powrót próbuje ułożyć sobie życie, lecz na Ziemiach Odzyskanych dla samotnej Niemki to niełatwe zadanie. „Róże i ciernie” to opowieść o utraconej tożsamości, cierpieniu i samotności, ale także o walce z przeciwnościami losu w powojennych realiach Dolnego Śląska, gdzie na gruzach dawnego świata rodził się nowy początek.   źródło opisu: http://www.radwan.pl źródło okładki: http://www.radwan.pl/