Zofia Żurakowska – Skarby

W środku groty zajaśniała płyta większa i bardziej błyszcząca ,pociągająca swym wyglądem , jakaś odmienna od wszystkich innych w grocie.
– To… tędy znikł ten ktoś – rzekła Renia , dotykając jej ręką.
– Cóż ty myślisz? – spytała Marta , uszom i oczom własnym nie wierząc.
– Myślę, że ten ktoś był duch pokutujący, a tam – tu wskazała palcem płytę- tam ns pewno są skarby!