Zsuzsa Bánk – Najgorętsze lato

Coś się kończy: przyjaźń, miłość, dzieciństwo, podróż nad morze, całe życie. Coś się niezauważalnie zmienia, przesuwa i nic już nie będzie takie, jak było. Zsuzsa Bánk opowiada o ludziach, którzy pewnego dnia po prostu zamykają za sobą drzwi i odchodzą, albo wracają po latach, choć nie bardzo jest do czego wracać, albo nie potrafią odejść. O Larrym – nieszczęśliwie zakochanym olbrzymie-homoseksualiście piszącym wiersze; o dwóch kobietach, z których przyjaźni zostały tylko coroczne odwiedziny w szpitalu psychiatrycznym, a które mimo to nie potrafią się od siebie oddzielić; i o Lisie, która na jedno popołudnie wraca do maleńkiej włoskiej wioski, skąd kiedyś uciekła jej matka. Opowiada pozornie zwykłe historie o przemijaniu i związanym z nim smutku. Piękne i melancholijne.

„Jej opowiadania zachwycają lekkością. Pewnie dlatego, że autorka nie odsłania wszystkich tajemnic swoich bohaterów”.
Christa Gürtler, „Der Standard”

„Dobre opowiadania to wielka sztuka, a Zsuzsa Bánk jest mistrzynią opisywania sytuacji w taki sposób, że czytelnik odnosi wrażenie, iż siedzi z bohaterami przy jednym stole”.
Stephanie Lamprecht, „Hamburger Morgenpost”

„Sprawić by czytelnik odczuwał cierpienie bohaterów – to potrafi tylko wielka literatura. Zsuzsa Bánk dokonuje tego, tworząc wielowarstwowe, bolesne scenariusze pożegnań”.
Peter Mohr, „Rheinische Post”

„Zuzsa Bánk została obdarzona nadmiarem psychologicznej wyobraźni, co widać nawet w opisach krajobrazów, domów czy pogody. Jej historie są nasycone nastrojami; zdania przepełnione kolorami, zapachem i dźwiękiem”.
Uta Beiküfner, „Berliner Zeitung”   źródło opisu: Czarne, 2006 źródło okładki: www.czarne.com.pl