Czesław Miłosz – Król Popiel i inne wiersze

Poetycka książka Miłosza, pierwsza po pięciu latach od Traktatu poetyckiego, wydana w 1962, już podczas pobytu Miłosza w Berkeley. „Pierwszy autonomiczny tom poezji od Trzech zim ” (Renata Gorczyńska) wyznaczył kolejny zwrot w jego twórczości, wskazując „wyzwolenie się z tonu publicystyki moralnej” (Renata Gorczyńska), chociaż można tu znaleźć również relikty tej postawy – wiersz W Mediolanie jest obroną „zaangażowanego” programu poetyckiego. Staranny wybór zawiera 20 wierszy, 2 cykle i jeden poemat – większość utworów powstała w Montgeron, w okresie 1957-1960, dwa w poprzednim francuskim domu Miłosza w Brie-Comte-Robert w 1955, ale jeden z wierszy datowany jest jeszcze w 1944, po powstaniu, w Goszycach – dworku Jerzego Turowicza, a dwa inne – w 1948, czyli w okresie pobytu na placówce w Waszyngtonie; trzy utwory Miłosz napisał już w Kalifornii. Motyw przewodni tomu stanowi autorefleksja nad ograniczeniami poezji, pochwała realizmu – dążenia do odzwierciedlenia konkretu i opisu rzeczywistości, a także medytacja nad tożsamością i rozpamiętywanie losu, w perspektywie swoistej antropologii i antropocentryzmu poety. Pojawiają się też reminiscencje autobiograficzne, a wraz z wzrastającym znaczeniem pamięci rozszerza się epicki wymiar poezji. W Antologii osobistej Miłosz umieścił Nie więcej, Mistrza, Kresy oraz fragmenty poematu Po ziemi naszej, pominął zaś tak znane jak Sroczość czy Rozmowy na Wielkanoc 1620.   źródło opisu: http://panoramaliteratury.pl/index.php?action=entry&what=489 źródło okładki: http://www.miloszfestival.pl/pl,bibliografia,1,55.php